UNUTAMADIKLARIMIZ:Hacı Nazım MUTAF (1940-2003)

lçemizin tanınmış şahsiyetlerinden ,mümtaz insan Hacı Nazım  MUTAF ağabeyimizi bundan tam 22 yıl evvel İlçemizin kurtuluş  günü olan 7 Eylül 2003 Pazar günü kaybettik. İlçemizin ışık kaynağı değerli ağabeyimiz aramızdan ayrılalı 22 yıl oldu ama  biz hâla onun yokluğuna alışamadık.
Hacı Nazım Mutaf Efendi 1940 yılında İvrindide doğdu. 
İlköğrenimini İvrindide tamamladı.Askerlik görevini yerine getirdikten sonra esnaflıkla meşgul oldu.İlçemize ilk kahve  öğütme makinesini o getirdi.Bakkal ve kahve dükkanını  kapadıktan sonra bisiklet parçası satış işiyle meşgul oldu. Bisiklete binmek isteyen çocuklara ”besmele” çekmeden  bisiklete binilmez diyerek onlara besmele çektirir bisiklete ondan  sonra bindirirdi.Çocuklara besmele çekmeyi öğretmek için cebinden şekeri hiç eksik etmezdi. 
”Bismillahirrahmanirrahim” sözünü söyleyene şekeri uzatırdı. Şekeri almak için sol elini  uzatan çocuğa “sağ” elini uzatmasını tembih eder şekeri öyle verirdi.
Onun eğitim anlayışı işte böyle idi. Onun örnek alınacak bir diğer özelliği de 
karşılaştığı büyük-küçük herkese selam vermesi idi. Önce selam verir sonra hal hatır sorar ve  tebessümlü bir yüzle “ölüm vaaaar, hesap vaaaar diyerek ölümü hatırlatırdı.(Rahmetli Raif Üstün efendininde aynı şekilde karşılaştığı herkese selam verdiğini burada hatırlatıyor bu  vesileyle onu da rahmetle anıyoruz)
Aradan bu kadar vakit geçmesine rağmen Nazım Ağabeyi unutmadık, unutamadık. 
Çünkü onun yerini dolduracak birileri çıkmadı. Onun boynu bükük vaziyetteki yürüyüşü, mütavazi tavrı,yüzündeki tebessümü gözlerimizin önünde.En çok da gençler onu unutamadı. Çünkü O en fazla gençlerle ilgilenir, nasihat eder, hayır duada bulunurdu. 
“Medresesinde” vatanını,milletini dinini,bayrağını seven gençler yetişirdi. (Medrese olarak bağışladığı evinde hizmetler devam ediyor) Vefatından sonra onun kıymetini daha iyi anladık. Zaten iyi insanların, İnsanımızın imanının kurtulması için ömrünü feda eden muhabbet fedailerinin kıymetleri de zaman geçtikçe daha iyi anlaşılmıyor mu?
Örnek insan Nazım MUTAF ağabeyimizin bir diğer özelliği de belki de hayatı boyunca kimsenin kalbini kırmamış olmasıdır. Öyle zannediyorum ki 63 yıllık hayatı boyunca gıybetten, dedikodudan, malayani konuşmaktan uzak; yaradılış gayesine uygun tertemiz bir hayat sürmüş ve herkesin hacı amcası, dert kapısı, ağabeyi, dedesi olmuştu. Dünyanın sıkıntılarından bunalan, dert ortağı arayan onun kapısını çalıyordu. Onun duasını istiyordu.
Nazım Amcamızın ölümü “nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz, nasıl ölürseniz öyle 
haşrolursunuz” Hadisi Şerifinde işaret edildiği gibi oldu. Evinden eşine el sallayarak çıktı, İHL tatbikat camiinde Akşam Namazını kıldı, Medresesinde ders bekleyen talebelerinin yanına  giderken Caminin bahçesinde ruhunu Allaha teslim etti. Seni rahmetle anıyoruz Nazım Amca,  senin yokluğunu her geçen gün daha iyi anlıyoruz. Nazım Amca bizi orada unutma! Mekanın Cennet olsun….   Ö.Sadıç